“Budowa II RP, rozwiązywanie politycznych i gospodarczych problemów, a w tle walka z wrogiem równie groźnym jak zaborcy i sowiecka Rosja. Łukasz Mieszkowski przypomina źródła epidemii, która dziesiątkowała Polaków u progu niepodległości, jej historię i reakcje rządów. Jego esej to pionierska próba rekonstrukcji przebiegu hiszpanki w II Rzeczypospolitej i gorzki dowód na to, jak rzadko wyciągamy lekcje z historii.
Kiedy w połowie listopada 1918 roku wybucha niepodległość, większość ofiar hiszpanki prawdopodobnie już nie żyje albo właśnie umiera. Największa w dziejach ludzkości i Polski pandemia nie zostaje rozpoznana, pojawia się raczej jako dodatkowy problem i zagrożenie. Służby sanitarne i medyczne zajęte są przede wszystkim walką z tyfusem.
Polacy w tym czasie wspólnym wysiłkiem pozaborowym budują nowe państwo, scalają administrację, tworzą armię. Na gruzach starego imperialnego porządku powstaje II Rzeczpospolita. Trwa wojna domowa w Galicji, bolszewicka Rosja i młoda Polska wchodzą na kurs kolizyjny. Panuje bieda i głód. Hiszpanka zbiera swoje żniwo.”
Zapraszamy na kolejną rozmowę Dagny Kurdwanowskiej w naszym cyklu “Bliżej historii”, w którym przedstawiamy Państwu najciekawsze, nowe książki historyczne.
O autorze: Łukasz Mieszkowski,
historyk, absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, stypendysta Imre Kertész Kolleg w Jenie i Instytutu Historii Europejskiej Leibniza w Moguncji. W Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk pisze doktorat zatytułowany „Smoki i wszy. Polska w czasie zarazy 1918–1922″. Mieszkowski jest również aktywnym artystą plastykiem. Zajmuje się ilustracją, małą architekturą i projektowaniem wystaw. Jest m.in. autorem muzeum i założenia pomnikowego na terenie byłego obozu zagłady w Sobiborze oraz warszawskiego pomnika Archiwum Ringelbluma, którego budowa właśnie się rozpoczyna. W 2014 r. ukazała się jego książka „Tajemnicza rana. Mit czołgu-pułapki w powstaniu warszawskim”.