“Zeszyty są dwa, szesnastokartowe w kratkę, formatu A5. Mają szaroniebiskie kartonowe okładki z wyblakłym napisem: “Sprawozdanie z podróży służbowych L. Majzelsa w sprawie poszukiwania dzieci znajdujących się w rękach Polaków”. Kaligraficznym pismem Lejb Majzels notuje, o której wyjechał, o której dotarł, czy znalazł dziecko i za ile można je kupić. Kupującym jest naród żydowski. Majzels reprezentuje jedną z jego instytucji – Centralny Komitet Żydów w Polsce, czyli CKŻP. (…) Między majem 1947 – a sierpniem 1948 roku wyjedzie w teren dwadzieścia osiem razy w poszukiwaniu pięćdziesięciorga dzieci. Informacje o tym, gdzie je znaleźć, pochodzą od rodzin z zagranicy, albo od lokalnych komitetów żydowskich, które mają rozeznanie na miejscu. Czasem to ledwie trop. (…) Dzieci odbierane z polskich rodzin trafiają do żydowskich domów dziecka. Tylko wyjątkowo do kogoś z bliskiej rodziny, bo tylko wyjątkowo ktoś z bliskich przeżył. Po siedemdziesięciu latach wyruszyłam śladami Majzelsa.”